همزمان با تغییر نگرش ها در ارتباط با مدیریت عرصه های طبیعی، مفاهیم جدیدی نیز در مجامع بین المللی مطرح گردید. یکی از مفاهیم، مدیریت زیست‌بومی می باشد که که از اواخر دهه 80 میلادی و همزمان با گسترش ادبیات توسعه پایدار، به تدریج جای خود را در ساختارهای تصمیم‌گیری محيط زيستي باز کرد و اکنون به عنوان یک رویکرد مدیریتی پذیرفته شده در برنامه‌ریزی و مدیریت منابع طبیعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با شکل گیری این رویکرد، نگاه های محافظه کارانه در ارتباط با حفظ محیط زیست و عرصه های تالابی جای خود را به رویکردهای بهره برداری حفاظتی داد و تحولی بوجود آمد که به عرصه های طبیعی به عنوان یک اکوسیستم طبیعی که در آن نقش ارزش های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع محلی حاشیه این عرصه با ارزش های اکولوژیکی بهم پیوند می خورد، نگریسته می شود.در چارچوب چنين تحولى، مدل متناسب مديريتى حفاظت، الزامى شد. مديريتى كه بتواند به ابعاد مختلف توسعه پايدار بپردازد واز كارايى واثربخشى لازم برخوردار باشد و نهايتاً پايدارى توسعه و حفاظت را تأمين نمايد. چنين نحوه اداره كردن به مديريت زيست بومى معروف شده است.
فرایند تدوین برنامه حفاظت از گونه های کلیدی و درمعرض خطر تالاب های اقماری حوضه آبریز دریاچه ارومیه در سال 96 با رویکرد مشارکتی و مدیریت زیست بومی در دستور کار این انجمن قرار گرفت که به همراهی اداره کل حفاظت محیط زیست استان آذربایجان غربی و با همکاری دفتر طرح حفاظت از تالاب های ایران به مرحله اجرا خواهد رسید. به همین منظور پس از انجام مقدمات لازم برای شناسایی ذینفعان این مجموعه تالابی و با عنایت به مشارکتی بودن تمامی فرایند این برنامه حفاظتی، تلاش گردید تا طی5 کارگاه، تمامی ذينفعان تالاب در این فرآیند مشارکت و نقش موثری را داشته باشند و این برنامه با جمعبندی نظرات و پیشنهادات مردم محلی، کارشناسان استانی و ستادی تدوین گردد. طی فرآیند تدوین برنامه و با رعایت اصول و گام‌های تعریف شده در رویکرد مدیریت زیست‌بومی جنبه‌ها و موضوعات مختلف مورد نیاز برای تدوین برنامه به بحث و گفتگو گذارده شد که در نهایت برنامه جامع حفاظت از گونه های کلیدی و درمعرض خطر، استنتاج گردد.